Kształtowanie połączeń wielowypustowych i wielokarbowych

Kształtowanie połączeń wielowypustowych i wielokarbowych

Pełny tekst artykułu dostępny jest dla zarejestrowanych użytkowników

Połączenia wielowypustowe stosowane są w produkcjach seryjnych i masowej. Połączenia te, w porównaniu z połączenia wpustowymi, cechuj większa obciążalność oraz lepsze centrowanie łączonych elementów.

W ogólnej budowie maszyn najszersze zastosowani znalazły wielowypusty z równoległymi powierzchniami bocznymi. Wielowypusty z zarysem wypustów ewolwentowym (PN-69/M-85010) oraz trójkątnym (PN-88/M-85014) mają ograniczone zastosowanie ze względu na wysoki koszt narzędzi do wykonywania otworów w piaście.

Zarys wrębów wałka wielowypustowego z równoległymi powierzchniami bocznymi zależny jest od sposobu centrowania. Wałki centrowane na średnicy zewnętrznej „D” lub na szerokości wypustów „b” nie posiadają wcięć w rogach wrębów. Wcięcia w rogach wrębów występują w wałkach centrowanych na średnicy rdzenia „d”, wcięcia umożliwiają szlifowanie rdzenia.

Wybór sposobu centrowania ustalany jest przede wszystkim w oparciu o kryteria technologiczne. Jeżeli twardość materiału piasty pozwala na przeciąganie (HB<350) to można zastosować centrowanie na średnicy zewnętrznej D. W takim przypadku otwór (średnica D) jest kalibrowany, a powierzchnia centrująca wału szlifowania.

Piasty wykonane z materiału twardego centrowane są na średnicy wewnętrznej d. W przypadku tym obie powierzchnie centrujące (piasty i wału) mogą być szlifowane. Centrowanie to należy stosować w połączeniach obciążonych znacznymi momentami przy małych wymaganiach dotyczących dokładności centrowania.

W zależności od przyjętego pasowania, połączenia wielowypustowe mogą być spoczynkowe bądź przesuwne.

Przykład połączenia wielowypustowego nieruchomego i przesuwnego.

 

Na rysunku 67 podano przykład prawidłowego oznaczenia wałka wielowypustowego zaś w tablicy 37 podano znormalizowane oznaczenia elementów wielowypustowych. 

Wałek dłuższy niż otwór. Otwór dłuższy niż wałek.

Mając na uwadze, że sprawdziany są zwykle mniejsze od sprawdzane przedmioty, długość czynna i długość styku mogą wpływać na maksymalne dopuszczalne odchyłki równoległości wielowypustów (odchyłki równoległości wypustów i rowków względem osi).

Jeżeli długość czynna jest równa długości styku, odchyłki równoległości wielowypustów, jeżeli nie określono inaczej będą w zasadzie włączone w tolerancje wymiarowe i sprawdzane równocześnie.

Jeżeli długość czynna jest dłuższa niż długość styku może okazać się koniecznym sprawdzenie odchyłek równoległości niezależnie od tolerancji wymiarowych: takie tolerancje mogą być sprawdzane osobno, np. przez bezpośredni pomiar.

Jeżeli przewiduje się tolerancje równoległości, to należy uwzględnić, że muszą one być tym mniejsze im długość czynna jest większa.

Pełny tekst artykułu dostępny jest dla zarejestrowanych użytkowników.

Free Joomla! templates by Engine Templates